Relaties
Relaties door: Elyne
Hebben jullie weleens het gevoel dat wat je ook doet, het nooit goed genoeg is? Dat hoe meegaand je je ook opstelt, het alleen maar averechts werkt? Dat het vinden van de in jouw ogen perfecte remedie tegen haar ongenoegen en onvrede nooit het gewenste resultaat oplevert?
Soms word je daar helemaal gek van – dan wil je niets liever dan je vriendin met haar hoofd in de toiletpot duwen en tien keer doortrekken, of haar letterlijk achter het behang plakken zodat ze eindelijk een keer haar mond houdt. Vrouwen kunnen hun mannen immers uitstekend tot waanzin drijven (andersom geldt dat overigens ook), want als het liefdesbootje zich in onrustig vaarwater bevindt, kan het, als het aan ons ligt, bijzonder lang duren voordat de storm gaat liggen.
Een goede vriend van me wendde zich recentelijk tot mij omdat zijn relatie volledig leek te zijn vastgelopen, en hij niets meer begreep van het gedrag en de opmerkingen van zijn vriendin. Zo goed als ik hem destijds heb proberen te helpen, zo ga ik dat nu ook met jullie doen. Het zien van een lichtpuntje in de duisternis kan namelijk net datgene zijn wat je nodig hebt om het pad waar je vanaf bent geraakt weer terug te vinden.
Regel nummer één: zowel man als vrouw kan overwegend weinig veranderen aan de manier waarop hij of zij zich opstelt tijdens relatieconflicten. We gaan nu eenmaal anders met dingen om – accepteer dat. Natuurlijk is het vervelend als je vriendin een nogal opvliegend karakter heeft en geregeld het servies uit de kast veegt – maar onderscheid de dingen die ze wél kan veranderen van datgene wat wij door de natuur hebben meegekregen. Liefde draait om elkaar nemen zoals je bent, en niet om hoe de ander in jouw ogen zou kunnen en/of moeten zijn. Je moet elkaar niet willen veranderen (meestal is dat hoe dan ook onbegonnen werk), maar juist leren houden van zowel de mooie als de minder mooie kanten van je partner.
Ruzie maken binnen het kader van jullie relatie is voor allebei een leerproces. Tijdens mijn langste relatie had ik er in het begin nogal een handje van om er flink wat krachttermen tegenaan te gooien. In de loop van een volledig geëscaleerd wissewasje om wat dan ook schreeuwde ik op een gegeven moment dat hij ‘op moest rotten’ – waarna hij zijn tas pakte en rustig de trap afliep. Ik er natuurlijk achteraan, razend en tierend van verontwaardiging. “Waar denk jij verdomme dat je heen gaat?” wilde ik weten. Hij toonde zich het toppunt van volledige beheersing, keek me vriendelijk aan en zei: “Je wilde me toch weg hebben? Nou, dan ga ik!” Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling – als wij vrouwen boos zijn, willen wij dat afreageren op de oorzaak van die emotie (de man dus) en daar niet zelf mee opgescheept blijven zitten.
Nu is het mooie van de beginfase van een relatie dat er maar weinig gebekvecht wordt. Dan is de relatie als het goed is precies zoals deze zou moeten zijn: rozengeur en maneschijn. Helaas kent elke relatie een keerpunt – na zo’n acht maanden tot een jaar, als de verliefdheid afzwakt en plaatsmaakt voor ‘houden van’. Nog een jaar erbij, en wat eens hard werken was, gedreven door gekmakende verlangens, is verworden tot een vanzelfsprekendheid – de ons allen zo bekende sleur waar je op de automatische piloot in meegaat. In den beginne onderneem je de meest spectaculaire dingen met je nieuwe liefje, en wordt er flink in de agenda geschoven om zoveel mogelijk nachten samen door te kunnen brengen. Op een gegeven moment wordt in elkaars bijzijn verkeren echter niets anders dan ‘normaal’. Voor mannen hoeft dit niet zo nodig een probleem te zijn – een kinderhand is snel gevuld en jullie vinden ’s avonds samen op de bank hangen en filmpjes kijken een prima invulling van jullie tijd. Wij daarentegen zien graag dat het niet elke keer hetzelfde liedje is. Vrouwen willen namelijk leuke dingen doen – buiten de deur. We willen ons bijzonder blijven voelen, en het idee hebben dat jullie het waarderen om in ons bijzijn te verkeren. Wij moeten het idee krijgen dat het een verschil maakt of wij er wel of niet zijn, én wij willen, ongeacht de duur van de relatie, merken dat jullie moeite voor ons doen.
Blijkt dit niet genoeg uit jullie daden, dan is het huis al heel snel te klein. Negen van de tien keer komt dit door niets anders dan een gebrek aan wederzijds begrip. Vrouwen zoeken al snel hun toevlucht tot zelfhulpboeken die tot doel hebben de onbegrijpelijke gedragingen en gedachten van mannen te doorgronden, zoals ‘He’s just not that into you’, ‘Act like a lady, think like a man’, en natuurlijk het wereldberoemde ‘Mannen komen van Mars, Vrouwen van Venus’ – dé ‘relatie bijbel’ en tevens de beste handleiding voor het begrijpen van de andere sekse. Ben je de draad van je vriendin volledig kwijt, dan kan ik je dit boek van harte aanbevelen. Helaas beschouwen jullie het lezen van zulke boeken als ‘onmannelijk’ en dus zal ik jullie hier in elk geval een paar cruciale vrouwenlessen geven.
Een klein beetje inzicht in de andere sekse kan er immers al toe leiden dat kleine meningsverschillen niet volslagen uit de hand lopen en uitgroeien tot fikse ruzies waarbij jullie aan het einde allebei niet meer weten waar het ooit eigenlijk om begonnen was. Daar zijn wij vrouwen namelijk grote sterren in – er hoeft maar iets te gebeuren wat ons niet aanstaat, of we halen er nog dertig andere dingen bij die ons al een tijdje enigszins dwars zaten. Het resultaat is dat de man het spoor na het derde onderwerp al volledig bijster raakt, wat ons nog meer frustreert omdat wij het idee krijgen dat er niet aandachtig naar ons geluisterd wordt – waar de man vanzelfsprekend niets aan kan doen, aangezien mannen altijd één onderwerp per keer onder de loep nemen, daar een oplossing voor zoeken en dan pas verder kijken naar wat er nog meer om aandacht vraagt.
Dit brengt ons bij een belangrijk spanningsveld tussen man en vrouw: het doel van de conversatie. Als wij een gesprek aanknopen met betrekking tot een persoonlijk probleem (dus niet relatie gerelateerd) willen wij maar één ding: aangehoord worden. Mannen komen echter al snel met goedbedoelde adviezen en opbouwende kritiek. Daar zitten wij vaak niet op te wachten, en omdat de spanningsboog van een emotioneel geladen of gestreste vrouw bijzonder kort is, loopt een dergelijk gesprek al snel uit de hand – volslagen onnodig, uiteraard. Er bestaat dus een essentieel verschil tussen mannen en vrouwen dat beide sekses in hun achterhoofd dienen te houden: mannen zijn probleemoplossingsgericht, en willen altijd kijken naar ‘wat we eraan kunnen doen’, terwijl vrouwen hoofdzakelijk hun hart willen luchten en begrip zoeken bij hun partner.
Lijkt ze aldus de geniale oplossing die jij voor één van haar problemen hebt bedacht totaal niet te waarderen en is haar reactie het tegenovergestelde van wat jij had verwacht (verontwaardiging in plaats van dankbaarheid) dan heeft dat niets met jou te maken en kun je haar het beste maar gewoon haar zegje laten doen – spreken is zilver, en zwijgen is goud.
Onze sekse denkt daar met betrekking tot zichzelf anders over en voert graag het hoogste woord. Wij moeten en zullen álles uitpraten, en kunnen niet rusten voordat die missie is voltooid. Alle emoties moeten op tafel – en daar zijn mannen geen groot fan van, aangezien jullie veel rationeler zijn ingesteld en liever niet dan wel over jullie gevoelens praten. Mannen hebben bovendien nogal eens de neiging om een vrouw te laten ‘afkoelen’ – kom eerst maar eens tot bedaren, denk er rustig over na en dan hebben we het er morgen of over een paar dagen wel over. Hoe goed jullie dit ook bedoelen: het werkt alleen maar averechts. Hoe langer wij op onze woede gaan zitten broeden, hoe meer stoom er uit onze oren komt; onuitgeprate en onafgehandelde zaken zetten wij nu eenmaal niet graag in de wacht. Dit komt doordat vrouwen dingen moeilijk naast zich neer kunnen leggen – wij blijven er maar over lopen piekeren totdat we alles van a tot z hebben besproken en een vreedzame uitkomst hebben bereikt.
Verwacht als man zijnde niet dat je aan deze zaken iets zult kunnen veranderen; wij zijn zoals we zijn, en de aard van het beestje is niets anders dan een gegeven. Heb daar vrede mee en gebruik het inmiddels vergaarde inzicht in het functioneren van vrouwen op een positieve manier tegenover je partner. Onderneem minimaal één keer in de week iets buiten de deur en las geregeld een avond zonder telefoon, televisie en laptop in. Daar wordt je vriendin een stuk gelukkiger van, en jij dus automatisch ook.
Reageren op dit artikel kan hieronder>>>
Meer artikelen Elyne: