Helidropping
Wie ben ik?
Ik ben Justin de Graaf, 24 jaar, snowboardleraar en voor komende winter zal ik een dagboek bij houden van mijn reizen naar de bergen en mijn werkzaamheden als leraar in Nederland. Hier alvast een verslag van mijn laatste reis!
Afgelopen seizoen heb ikzelf de mogelijkheid gehad om mijn ultieme droom te verwezenlijken, op 22 april 2009 ben ik voor het eerst een helikopter gestapt met als eindhalte de Monte Rosa in Zermatt.
Deze berg ligt in het skigebied Zermatt in Zwitserland.
Dit immense skigebied is zoiezo een van de mooiste gebieden van Europa omringd door 38 reuzen boven de 4000 meter en de matterhorn centraal die vanuit elke hoek te bewonderen is.
De afstand vanaf Utrecht is zon 990 km en dus zeer goed te rijden in een dag.
(Vergeet alleen je paspoort niet aangezien de Zwitserse autoriteiten nog steeds steekproefgewijs controleren aan de grens.)
Het authentieke wintersportdorp is net als het om de hoek gelegen Saas fee Geheel auto vrij.
Verschil is dat je bij Saas Fee een enorme Autogarage aan het begin van het dorp hebt waar je vervolgens opgehaald word met elektronische taxi wagentjes.
In Zermatt werkt het allemaal net wat anders, deze is alleen te bereiken met een speciale trein. Het laatst bereikbare plaatsje in het dal vlakbij Zermatt is Tasch.
Dit dorp is bestaat dus ook grotendeels uit een enorme parkeergarage en velen kleine parkeer bedrijven,
hier zet je ds ook je auto neer om je reis te vervolgen per trein.
Wat ik het voordeel van zermatt ten opzichte van andere gebieden is dat het heliplatform van AIRE ZERMATT in het dorp zelf ligt en dus hoef je niet ergens anders heen te rijden.
Ik heb de reis samen met Rogier een maatje van mij gemaakt. De reis was Georganiseerd door Menno van MKskiservice de beste op het gebied van Freeride en Freestyle skies in Nederland. In totaal kwamen er net als ons nog zon 40 ski fanaten uit heel Nederland, allemaal stuk voor stuk uitstekende Skiërs! ( hellaas geen Boarders) Met maar 1 doel….
Zaterdag 19 april 8.00 Rogier en ik vertrekken uit Den Haag en komen na een reis van ongeveer 9uur aan in Täsch.
Hier zochten wij een parkeerplaatsje in de grote garage, om vervolgens een kaartje te kopen voor de trein.
Gelukkig is het trein ritje niet al te lang slechts 15 minuten en dan zit je meteen midden in het centrum van Zermatt.
Bij aankomst kwamen er meteen 3 taxi chauffeurs op ons af, over aandacht of lange rijen hoefden we in ieder geval niet te klagen.
In het hotel Kwam Rogier meteen wat bekende tegen en gek genoeg kwam ik er ook een aantal tegen.
Onze twee persoonskamer was netjes en schoon met eigen badkamer en keukentje.
en ook het dakterras was groter dan twee man nodig heeft…
Ik stond buiten en op het terras, keek rustig omhoog en zag de lucht betrekken…
hmm….Er zit sneeuw in de lucht…….
Maar goed het was tijd om eerst even een hapje te gaan eten het was immers een lange reis.
We waren met een klein gezelschap van 7personen naar een zwitsers restaurant gegaan aan het eind van de hoofdstraat.
Na lekker wat gegeten en druk gediscuseerd over skies, skiers, ski technieken en alles wat met skien te maken heeft te hebben,
besloten wij om nog maar een kort biertje te doen in de locale pubs…
Tien bier later was een kort biertje een lang biertje geworden en gingen we ook nog maar even door naar de Post een klein discotheek onder hotel Post in de hoofdstraat…
Gezelligheid kent geen tijd en we hadden toch nog geen sneeuw gezien.
Zondag 8:00 de telefoon gaat……
Fuck! wat heb ik gezopen mijn hoofd staat op ontploffen!!
De bekende vragen schoten door mijn hoofd:
Hoe laat hebben we het gemaakt gister avond? wat heb ik gedaan?? hoeveel heb ik gezopen??
Dan hoor ik rogier de telefoon opnemen, en hoorde Menno aan de andere kant van de lijn zeggen “kijk even naar buiten!!!”
Als sneeuw verdwijnt voor de zon verdween mijn kater bij het zien van de 60 cm poeder die er blijkbaar gevallen was die nacht
en nog steeds sneeuwde het vlokken zo groot als Schuursponsen.
Snel douchen, Lawine Pieper om en gaan!
Het was de 2e x dat ik daar was en ondanks het feit dat ik gemiddeld tussen de 8 en 10 weken per jaar in de alpen zit ben ik toch elke keer weer onder de indruk van de ongelooflijke mooie pistes en hoge berg toppen!!!
Nadat we onze kaartje gekocht hadden hebben we meteen de gondel gepakt naar de kleine matterhorn op zon 3900 meter,
deze ligt precies op de grens tussen zwitserland en italie!
Op deze hoogte voel je meteen de ijle lucht naar je benen schieten en een trap op lopen van 3 verdiepingen voelt als een marathon.
(Of de 25bier en shotjes jagermeister moeten ook hun werk gedaan hebben).
We waren met een groepje van 8personen en eerlijk gezegd kende ik er maar 3, de rest had ik nog nooit gezien!
Het niveau van de groep Verbaasde me in ieder geval wel!!!
Er was een leuke mengelmoes van ski leraren, skishopeigenaren , importeurs en wedstrijdskiers oftewel allemaal doorgewinterde wintersporters, hellaas was ik de enige boarder!
Na dik een uur geknald te hebben komen we het eerste poederveldje tegen!
Het is een helling vergelijkbaar met een rode piste zon 500 meter en nog helemaal maagdelijk wit zonder sporen!
De gedachtes die door je heen gaan als je door de poeder heen knalt, surft, rijd hoe je het ook noemen wil is onbeschrijfelijk!
De enige gedachte die ik me van zon moment goed kan herrineren is. WOW wat ben ik geil!!!
s’Avonds gingen we met een voldaan gevoel en een hoop smilende gezichten tevreden naar huis voor een lekkere italiaanse maaltijd om vervolgens met zijn allen te gaan stappen.
Dit keer waren we naar de ShneeWitchen gegaan dat dit keer niet alleen vol was met wat locals maar ook met een engelse leraren opleiding.
Wat een volk is dat btw die Zwitserse mensen!
Voor zo’n net volkje vol met etiquette en strenge regels!
Mag je er wel blowen… je mag het alleen niet Kopen, verkopen, kweken of zelf verbouwen (Zwitserse logica).
Roken is nog steeds gewoon toegestaan in de horeca!! en ze verkopen er een tabak SnuFF genaamd dat je moet snuiven door je neus!
Maar goed met het stappen is het toch een vrij ingetogen volk. Dit in tegenstelling van de Nederlanders en de Engelse.
Wat niet wil zeggen dat ze niet gezellig zijn je moet ze alleen begrijpen en dat is voor ons hollanders nog wel eens moeilijk.
Anyway na flink wat biertjes later heb ik me over laten halen om mee te gaan naar de Post..
Het sneeuwde nog steeds flink en tja… de Helikopter vliegt toch niet met dit weer!
Na weer eens een avondje gehad te hebben met te veel bier, fliegende hirschjes en onze neuzen vol met het plaatselijke SnuFF tabak besloten we om 4.00 dat het mooi was geweest…
MAANDAG 7.15 de telefoon gaat….en ik voel me nog brakker dan normaal….
Rogier nam de telefoon op… ” ROGIER EN JUSTIN DE HELIKOPTER VLIEGT JA OF NEE????”
Snel Sprong ik mijn bed uit en keer naar buiten, waar ik verbaast een strak blauwe lucht zag.
“We komen eraan!!!!”
Snel kleden we ons aan pakken we alles, ”fuck waar is mijn sonde en schep!!!”
Pieper aan….
”’JUSTIN SCHIET OP!!” hoor ik Rogier nog roepen.
Eenmaal beneden aangekomen zag ik dat de rest al in de elektrische taxis zaten.
Deze reed plankgas (25km/u harder gaan ze niet) richting heliplatform….
Gelukkig we waren nog op tijd, meteen de lift in naar het platform
en daar gebeurde het…
Doef, doef, mijn hart ging tekeer… 3 Glanzende rode Helikopters te blinken in de zon… alsof ze zo uit de wasstraat kwamen.
En aan de kant stond een man van in de 40 met zonnebril op, klimgordel om setjes van alles.
“Hoi ik ben edward becker en jullie gaan denk ik met mij mee??”
Na ons voorgesteld te hebben zijn we ingestapt en gingen de eerste proppelers draaien.
koptelefoon op, “Hello Im your Pilot for today, You guys got lucky cause they expecting more snow in the afternoon!”
Ok wat betekende dat??? Want zover ik weet is Sneeuw mist en slecht zicht niet ideaal op een gletscher!!!
En waar moeten die wolken vandaan komen?? van dat ene plukje wolken in de verte??
Ondertussen vlogen we de eerste toppen over en WAT MOOI!!! alles is ZO wit en geen één spoor te zien.
Dat komt omdat op de toppen in de winter de poeder vrij droog blijft en dus waaien de sporen vrij snel dicht!!
Eindelijk begon Edward te praten met de piloot over de landingsplaats.
Wow we zijn er bijna, ik Keek uit de helikopter en zag werkelijk nergens iets van beschaving!! geen weg, lift huis, NIETS!!
het enige wat je kon zien was een land van witte bergtoppen en gletschers…. en POEDER WEIDES…
De landing ging nog soepeler dan het opstijgen en al snel stapte de gids uit.
Het aanblik van iemand die LETTERLIJK WEGZAKT TOT AAN ZIJN NEK!!!! had ik nog nooit gezien in 10 jaar boarden.
Één voor één stapte we uit en….. Slik
Ik zag Edward en Rogier me aankijken en voelde dat iets niet in de haak was.
“sorry je kan niet mee….. Het is te gevaarlijk met een board vandaag, de sneeuw is te los en we weten niet wat het weer gaat doen….”
“Het is voor je eigen bestewil en…”
“Nee is goed! Ik begrijp het!!” Zeg ik nog flink…. “Jongens maak wat mooie foto’s! HAVE FUN”
Dan stijg ik eenzaam op en zie ik mijn minuscule skiënde vrienden hun spullen aandoen op de top van de een na hoogste berg van de Alpen….
1-0 voor de skiërs……
Beneden aangekomen….. Heb ik eerst een flink partijtje staan vloeken om vervolgens de jongens die niet meegingen wakker te schoppen in het Hotel,
het was namelijk nog steeds pas 9.30.
Niemand geloofde uiteraard mijn verhaal… en dacht dat ik net als hun mijn kater was aan het uitslapen.
Na Joost en Emanuel te hebben opgehaald waren we maar gaan Knallen op de piste in het park en in de mooie poeder veldjes.
Zonder de Teleurstelling was dit zeker een Topdag, nu was het een topdag met een zure bijsmaak.
s’Avonds de meest Mooie verhalen van de Heliskiërs….
Je zou er Jaloers op worden… alwhoewel..
Rogier was de enig die net als ik de avond ervoor had zitten door trekken en hij heeft het zwaar gehad!!!
Zijn benen stonden op ontploffen, Mist, Sneeuw de hele rataplan!
Hmm….. Misschien was dit toch niet mijn dag geweest……
Dinsdag 07.15 wederom ging de telefoon en wederom was het Menno,
” we Vliegen weer en dit keer Kunnen boarders ook mee”
Meteen Spring ik uit mijn bed om nar het weer te kijken,
De hemel lijkt vandaag nog blauwer, als het dit keer maar goed gaat….
Na het ondertussen bekende ritueel sloeg mijn hart nog sneller… als ik weer terug word gestuurd word ik gek spookte er door mijn hoofd.
“Waarom kan ik dit keer wel mee?” vroeg ik Edward.
” Wel,” zei hij ” de sneeuw heeft een nachtje kunnen zetten en het weer blijft vandaag zoals het is dus vandaag geen problemen.”
Eenmaal op de top aangekomen stapte Edward weer als eerste uit, en plaatste een vlag voor de volgende helikopter als markering.
daarna pakte hij de spullen uit en… jaja ook mijn board!!
Ik sprong er meteen als eerste uit en bukte meteen vanwege de bladen van de helikopter en het opstuivende sneeuw…
WOW ik zakte weg tot mijn middel! nadat de rest van de groep uit was gestapt steeg de heli op…..
Op het moment dat je de heli ziet weg vliegen, kruipt er een gevoel van binnen die onbeschrijfelijk is… de doodse stilte.
Je hoort letterlijk helemaal NIKS!!! je ziet alleen maar sneeuw en ijs
en er is in een straal van meer dan 20km geen mens in de omgeving. … 1 woord:
WOW, DOPE, VET, GAAF, GEIL, ONGELOOFLIJKE, BIZAR… ik kan er eigenlijk niet 1 kiezen.
Dan horen we weer in de verte de motor van een helikopter.
” Jongens snel spullen pakken en 40meter verder bukken!!!” riep Edward.
Zodra de laatste uitgestapt waren en spullen aan hebben was het tijd om te gaan.
Een ding kan ik je verzekeren de adrenaline rush gaat af en toe even liggen maar over het algemeen blijft deze de komende uren wat zeg ik dagen door je lichaam gieren.
zelfs nu ik er over schrijf voel ik de spanning van toen weer.
Na 10 minuten kwamen we bij het eerste poederveld aan.
Het is er een van 500meter lang en 300meter breed met een redelijke helling en aan weerszijde rotspartijen.
De gids trekt altijd of de uiterste sporen of het spoor waar je in moet en dan gaat de rest pas..
“Jongens beetje bij elkaar er moeten vanmiddag nog een paar groepen!” Probeerde hij tevergeefs.
“Tuurlijk” riepen we grijnzend. om vervolgens met zijn achten te gelijk over de hele breedte van het veld naar beneden te knallen!!
Wat is dit DIK!! spontaan hoorde je een schreeuw van geluk van een van de personen!
Na een paar flinke turns ingezet te hebben zetten we al de eerste dikke spray bochten!!
Ik zweer het op het graf van mijn oma dat ik een celibatair leven ga leiden als ik dit voor de rest van mijn leven elke dag mag doen!!
Wat is dit ongelooflijk VET!!!
Na nog een paar veldjes gehad te hebben beginnen de skiërs zo’n beetje hun benen al te voelen.
Ha! 1-1 dacht ik nog, op het moment namelijk dat het op het surfen door de poeder aankomt merk je dat het drijf vermogen van een snowboard toch beter tot zijn recht komt.
Mits een goede boarder erop staat uiteraard.
Om 11.00 kwamen we aan bij de Monta Rosa hutte, dit is een berg hut dat bewoont word door twee personen.
Deze leven Afgezonderd van de buitenwereld voor zon 3 maanden en zijn een oord voor de vele toerskiërs, Klimmers, alpinisten en mensen die zijn wezen helidroppen.
Ik verbaasde me over het feit wat een lekker eten je hier nog kan bestellen!
Wat een leven dacht ik nog !
Lekker 3 maanden flink geld verdienen in de mooiste gebieden van Europa zonder dat je geld uit kan geven.
Tot het moment kwam dat ik naar de wc moest… Ik vroeg mij al af waarom het huisje van de wc net als bij Hele ouderwetse huizen 30meter van de berghut afzit,
maar op het moment dat ik op zon 10meter van de wc kwam weet ik genoeg..
de geur die daar vanaf komt is ondraaglijk.
het is een gat gemaakt in de berg met daarop een huisje waar zon 3000 kilo menselijke uitwerpselen liggen te rotten…. ofschoon het nu redelijk bevroren is.
maar stinken deed het onwijs!!
Na een Halfuur in de zon zitten chillen gingen we verder.
Het tweede gedeelte verliep een stuk zwaarder de zon had zijn werk gedaan en de sneeuw was ondertussen een stuk zwaarder,
niettemin vond Edward nog steeds mooie poederveldjes in de schaduw en na nog een dozijn vette spray bochten gepakt te hebben was het tijd om de Gornergrat gletscher over te steken….
Dit is een doorsteek van zon 4km zonder dat het echt naar beneden loopt…
Nu wist ik waarom ik toerskistokken mee moest nemen.
Terwijl de gids een spoor trekt en de rest lekker al prikkend en lopend over het spoor gaat..
Moest ik met al mijn kracht proberen vooruit te komen….
Ik Zweer het op mijn omas graf als ik zeg dat het zwaarder is dan de beklimming van de tourmalet met de mountainbike afgelopen zomer…
Meerdere malen vroegen de andere jongens of ze mij en mijn board moeten trekken met een touw….
Tot de dag van vandaag geloof ik dat ze het oprecht meenden… alhoewel die bedenkelijke glimlachjes op bepaalde personen hun gezichten op zijn zachts gezegd verdacht waren.
Dus zei ik zo “geforceerd mogelijk “Nee hoor, ik red me wel” .
Ondertussen ging ik van binnen kapot…..
2-1 voor de skiërs…..
Een uur verder en 1Liter vocht minder kwamen we bij de lip en tevens einde van de gletscher en kregen we de mogelijkheid om een kijkje onder de gletscher te nemen.
Ongelooflijk hoe blauw en mooi dat is!!!
Tijd om het dal in te duiken op weg naar de pistes.
Na nog eens een doorsteek van een uur kwamen we aan bij de bewoonde wereld in de vorm van een stuwmeer.
Nu was het nog slechts een stukje omhoog lopen op een half besneeuwd pad met ontwortelde bomen als gevolg van een lawine eerder dit jaar.
Ik kan je wel vertellen lopen met skischoenen omhoog is geen pretje! blij dat ik boarder ben!!!
2-2 voor de boarders!!!
Ondertussen aangekomen op de piste rijden we naar het eerste eettentje!
het was ondertussen half 3! Mijn god wat een verschikkelijk Vette mooie tocht!!!
Nagenietend in de zon Bedankten wij Edward, dit was/is iets wat ik mij voor de rest van mijn leven zal blijven herinneren!!!
Na nog een uurtje op de piste geweest te zijn, gaan we op weg naar de Hennu Stalle om te apres skiën en te eten.
De Hennu Stalle is een apres ski tent op de piste 1km van het dorp vandaan
en speciaal voor ons gezelschap van 40 man zo laat in het seizoen nog open.
Na flink wat bier sterke verhalen en kaasfondue achter de kiezen is het tijd voor een dansje…
oftewel die skiërs met hun skischoenen er niet veel van bakten!!
Tja jongen hadden jullie maar snowboard schoenen, jaja 3-2 voor de boarders!!!
20.00 donker en hééél wat drankjes verder was het tijd om in het donker terug te gaan over de piste…
oh oh….
Gelukkig waren we allemaal heel beneden gekomen en na een korte douche/omkleed pauze was het tijd voor wederom een feestje in de Schneewitchen en de post.
Eenmaal thuis op bed schoten allerlei dingen door mijn hoofd maar 1 ding was zeker!!
WAT EEN ONGELOOFLIJKE VETTE DAG WAS DIT!!
Als ik ook nog een lekkere chick had gescoord (die er hellaas niet veel waren die week) had ik rustig kunnen sterven die dag..
Woensdag zijn we lekker gaan uitslapen om nog even in het funpark aan de italiaanse kant te gaan Rijden, een mooi goed onderhouden park troffen we hier aan met een strakke Kicker Lijn en vette slides. Voor de Donderdag geld eigenlijk een beetje hetzelfde nog even lekker geknald op de piste om op vrijdag ochtend vroeg te vertrekken richting Nederland.
Wat een vette week was dit!
Leuke tips voor nieuwe wintersportkleding zijn hier en hier…
Pingback: Gun jezelf een snowboardvakantie | Mannenstyle.nl